Dit concert, geschreven in de jaren 1988-89, bestaat uit vier betrekkelijk onafhankelijke delen. Er zijn echter verscheidene ‘links’ tussen deze delen aan te wijzen: zo begint het tweede deel – een kort intermezzo – met een citaat (van twee maten) uit het eerste deel; het vierde deel – een tarantella-achtig Presto – is voor een groot deel rechtstreeks afgeleid uit een gegeven van het eerste deel.
Dit eerste deel bestaat, oppervlakkig beschouwd, uit een aaneenschakeling van afwisselend vlugge en langzame episoden. Deze zijn echter van structuur met elkaar verwant, zodat de eenheid niet in gevaar komt.
Het tweede deel is een matig vlug intermezzo, dat – zoals boven aangegeven – thematisch gekoppeld is aan het eerste deel.
Het derde deel, Adagio, staat min of meer apart en zou, qua verschijningsvorm, meer recht hebben op de titel intermezzo. Als onderdeel van het concert heeft het, in zijn structuur en klank, de functie van een magnetisch zwaartepunt.
Het vierde deel is een vlugge finale met vier contrasterende, beknopte thema’s. – HANS HENKEMANS